Ο
Ησίοδος υπήρξε ο δεύτερος σε σπουδαιότητα αρχαίος
ποιητής μετά τον
Όμηρο[1].
Γεννήθηκε στην
Άσκρη της
Βοιωτίας, όπου
κατέφυγε ο πατέρας του από την
αιολική Κύμη
της
Μικράς
Ασίας[2]. Υπολογίζεται ότι έζησε γύρω στο 700 ή 800 π.Χ. Επισκεπτόμενος συχνά το
όρος
Ελικώνα, όπου οι μύθοι
έλεγαν ότι κατοικούσαν οι
Μούσες, έλεγε ο ίδιος ότι
εκείνες του έδωσαν το χάρισμα της ποίησης. Επειδή μεγάλωσε σε αυτό το ιερό και
αγροτικό περιβάλλον τα ποιήματα του έχουν διδακτικό και θρησκευτικό περιεχόμενο,
ενω με τον Ησίοδο η Ελλάδα βγαίνει από το σκοτάδι του μύθου αφου ο ίδιος αντεί
τα θέματα του οχι μόνο από τη φαντασία αλλα και από την ζωή φέρνοντας ετσι την
ποίηση πιο κοντά στον άνθρωπο.
Ο τρόπος και χρόνος θανάτου του είναι συγκεχυμένος. Μία παράδοση θέλει τον
τάφο του Ησίοδου στον
Ορχομενό
Βοιωτίας, ενώ σύμφωνα με μια άλλη, το
μαντείο
των Δελφών έβγαλε χρησμό ότι ο Ησίοδος θα
πέθαινε στη Νεμέα, οπότε εκείνος
κατέφυγε στη
Λοκρίδα, όπου όμως
σκοτώθηκε στον τοπικό ναό του
Νεμαίου Δία και ετάφη εκεί
[3].